Kanazawa, Museum voor Moderne Kunst.

6 augustus 2013 - Kanazawa, Japan

Ik ging naar Kanazawa voor het Museum voor Moderne Kunst. Het is een aardig stadje ten NW van Kyoto. De foto's gaan over dit museum. Binnen bij de expositie mocht ik niet fotograferen. De volgende tekst gaat over de video die ik wel 2x heb bekeken omdat deze qua vormgeving, geluid en inhoud mij boeide.

Voor mijn gevoel heb ik dit verhaal als eens eerder gehoord. Misschien gebaseerd op deze video of is de video gebaseerd op het verhaal?

De beelden: 
Stel je een dikke yoghurt-achtige substantie voor, welke over de breedte van een beeldscherm in dikke druppels naar beneden valt. Zoals regendruppels bij aanhoudende regen strepen over een raam kunnen trekken. Op de bodem plonst de druppel in een vloeistof over de breedte van het scherm en veroorzaakt daar opspattende druppels die allerlei vormen kunnen aannemen.  Keer het scherm een kwartslag en de druppels gaan van links naar rechts. Op de achtergrond vertelt een zachte warme vrouwenstem haar verhaal.

Verhaal:
Ik lig naast een ' bekende / onbekende ' man op een intensive care afdeling. Na een auto ongeval zijn wij beiden hier terecht gekomen. Hij zegt niets en ik lig hier te wachten en denk aan wat mij overkomen is. Ik ben verpleegster en ontmoette deze man in het cafetaria van mijn ziekenhuis bij de lunch. Het was een aardige goed uitziende man en wij raakten in gesprek. Ik vertelde hem over mijn werkzaamheden en hij zei dat hij chirurg was. Wij ontmoetten elkaar vaker die week en in het weekeinde gingen wij ergens wat eten en naar de film. In het ziekenhuisrestaurant spraken wij over andere dingen dan over het ziekenhuis en onze relatie werd dieper. Toen kwam hij bij mij thuis en na enige tijd vroeg ik hem wat nou toch precies zijn werkzaamheden waren en waar hij in het ziekenhuis werkte. Hij vertelde dat hij naar een nieuwe baan ging naar een ander ziekenhuis en de eerste tijd avond/nachtdienst moest draaien. Alleen de eerste uren van de vroege ochtend ontmoetten wij elkaar in mijn bed.  Ik vroeg hem naar zijn huwelijk en of hij deze relatie wilde beëindigen. Wij gingen een eind rijden en onderweg reed hij tegen een boom. Zo lig ik hier te wachten tot hij mij vertelt wie hij werkelijk is.

Foto’s

2 Reacties

  1. Adi voogd:
    6 augustus 2013
    wat een verhaal! Bij dit soort zaken vind ik het nog steeds erg jammer dat het via de mail gaat. Liever had ik het je zelf horen vertellen maar toch geniet ik er wel van. Mooi verhaal wat om nog een vervolg vraagt als dat er is. Je geniet met volle teugen is uit alles op te merken, kan je straks nog wel in Westzaan wennen?
    Nog heel veel indrukken toegewenst. liefs Adi
  2. Peter:
    7 augustus 2013
    Hoi Anneleine,

    Jeetje, wat een wereldtocht. Letterlijk en figuurlijk.
    Wat ben jij toch een gelukkig mens. Profiteer er maar goed van.

    We spreken je tzt wel uitgebreid.

    Liefs van Ingrid en
    Peter