De sterfdag van Fatima, dochter van de profeet Mohammed.

14 april 2013 - Isfahan, Iran

Het was weer een bijzondere dag vandaag ( zondag 14 april ). Het regende, en niet zo'  n beetje ook. Nu snap ik waarom de goten hier zo breed en diep zijn. Al het hemelwater komt op straat. Op weg naar de grootste moskee en oudste moskee van de wereld. Daarover later meer. Ik kwam terecht in een soort gang waar mensen in het zwart gekleed een voorganger nazongen. Op een gegeven moment sloegen zij ook met hun rechterhand op hun hart. Het deed mij een beetje aan de ervaringen van een 10 jarig katholiek meisje denken in 1955. Er werd een soort citroenachtige limonade geschonken en al gauw kwam iemand mij een glas brengen. De stoet ging lopen en aan het eind van de middag kwam ik ze weer in de stad tegen. De moskee Masjed-e Jameh bezocht. Ik kwam ook nog op een binnenplaats waar zeer streng gekledde vrouwen een ruimte binnengingen. Ik knikte naar een meisje en zij haalde voor mij een hele grote lap. Die drapeerde zij over mijn hoofd en nam mij mee naar binnen. Daar was een soort hok, versierd met namaakzilver waar al die vrouwen met hun handen over aaiden en vervolgens op hun knieen in een dik boek gingen lezen. het merkwaardige was dat er een volkomen ontspannen sfeer heerste. Alles een beetje bestudeerd en naar de binnenstad. Onderweg kwam ik de trommelroffelende, zingende en vaandelzwaaaiende groep weer tegen. Het was vandaag een Iraanse vrije dag. De dood van een van Mohammeds dochter Fatima wordt  op 14 april herdacht en speciaal door volgelingen van de veertien onfeilbaren. Dat zijn Mohammed, Fatima en 12 Imams. Zij is vlak na Mohammed gestorven of het een normale dood was? Daar spreken de gegevens op internet verachillend over. In ieder geval was die vrije dag voor de gezinnen een ontspannen verblijf in de parken en aan de rivier. 

5 Reacties

  1. Margriet van Engelen:
    14 april 2013
    Fijn dat je aardige mensen tijdens je reis ontmoet,die je ook behulpzaam zijn! Wat je vertelt van de vaandelzwaaiende groep doet me inderdaad denken aan de processies uit mijn jeugd alleen de trommels ontbraken toen. Toen Kees las over de plaats Isfahan pakte hij de I-pad. Hij kende een gedicht waar de naam Isfahan in voorkwam. Misschien wil je het lezen:
    De tuinman en de dood van P.N.van Eyck.
    Misschien kan je het zelf op internet opzoeken. Het gedicht is uitgebeeld op een Persisch tapijt in Isfahan.
    Wij hebben vanmorgen weer heerlijk aan nordic walking gedaan in de duinen en aan Zee in Castricum. Eindelijk wordt de tempoeratuur hier ook zoals in de lente te verwachten is. Groetjes Kees en Margriet
  2. Wim Rupert:
    14 april 2013
    Wat maak je toch een bijzondere reis. Prachtig dat het je lukt om aan het dagelijkse leven deel te nemen. Als "doorsnee" toerist zou je nooit zo dicht bij de mensen en de cultuur komen. En bijzonder dat je overal zo gastvrij ontvangen wordt. Ben benieuwd waar je na Isfahan naar toe gaat.
    Met een hele hartelijke groet, ook namens Tinka, Wim
  3. Ingrid de louw:
    14 april 2013
    Goh, Annelene, het idee dat je in Iran rondreist! Wat goed dat je erin bent geslaagd daar te komen. In mijn gedachten is Isfahan verbonden met het gedicht de tuinman en de dood en het roept 1001 nachten-gedachten op. Ga je, als blonde westerse, ongesluierd
    over straat?
    Goede reis verder en groetjes ook van peter,
    Ingrid
  4. Tineke:
    14 april 2013
    Hoi Annelene,

    Grappig ik las net dat Margriet ven Engelen ook direct aan het gedicht; De tuinman en de dood dacht. Ik had n.l hetzelfde, het gedicht heb ik nog op mijn eindexamen voorgedragen. Ik vond het toen al indrukwekkend.Net alle gasten uitgelaten van het etentje waarvan ik eerder schreef, het was erg gezellig en leuk om met een echte kok aan de slag te gaan. toch weer wat dingetjes van opgestoken. Onder de gasten waren ook 2 zusjes die uit Iran komen en nu een Nederlandse partner hebben. Zij zijn op ongeveer3 jarige leeftijd met het hele gezin (met 3 meiden) gevlucht uit Iran. Zij kwamen uit de buurt van Teheran. Maar ze weten zich het niet zo goed te herinneren, te jong nog. De verhalen van hun ouders houden het levendig voor hun.
    Groetjes Tineke en Cock.
  5. Douwe:
    15 april 2013
    Wat een reis Annelene en wat een vreugde die zo te mogen meemaken.
    heel veel succes en reisplezier
    Douwe